Дідо – сеньйор Фецьо Ґоч ■ ЛЕМКІВСКА СТОРІНКА ■ №51, 2016-12-18
Юж єм слабый и до писаня, бо минули молодшы рочкы. Але покля чловек жыє, то и думат о жытьовых справах. Та споминам тот час – 60 років тому позволиня на створиня в Польщи знаной організацйі УСКТ, а з ньом органу – газеты-тыжневика «НС», в які дарувано нам єдну сторону для лемків. Мал єм того року пару листів и телефоничных звідань, в якых молоды лемкы звідуются, як то было тогды в нашім жытю по выгнаню нас з Рідной Карпатской землиці. Старшы віком лемкы памятают тоты трагічны пережытя, лем юж не дуже остає их жывыма, котрых знал єм и памятам их діяня.
Бівшіст приятелів того часу юж лишила тот світ по гіркых пережытях на чужыні по выгнаню, о чим и я не радо споминам страшный для нас 1947 рік.
Але прочитаня споминів Михала Дзвінкы в «НС» з 30. 10. того 2016 р. и поміщиня кус историчных знимок попхало ня до написаня тыж дакус споминів, а окреме дополниня редакцийных трудів в друкуваню и выдаваню «НС» и «ЛС», бо мам дуже питань о «Лемківску сторинку».
Тогди, в 1956 р. близко по 10-тьох роках выгнаня заходили в краю деякы політичны зміны, якы можна и гнеска звати «ґомулковскы». Нашы людонькы мали надію, што буде можливіст вертати в рідны горы з выгнаня. Єднак не сталося так, хоц кус родин, може найвеце до повіту Горлицкого, вернуло. Як тямлю, то найвеце домагань о повороты, о права культуровы, церковны вносили лемківскы діяче в Зеленій Горі и Вроцлаві. То шырша тема до споминів и причин такых діянь. Може зато тыж одразу в «НС» приділено сторону для лемків з шумным наголовком «Лемківске слово». Не знам близше, коли го змінено на «Лемківску сторінку», можна то найти в тижневику «НС».
На тотій сторінці од початку поміщано и друкувано барз цикавы дописы, матеріалы, документы з жытя лемків и исторйі Лемківщины. Можна найти «НС» з того часу, абы познати, як потім поміщано пісні Ярослава Полянского, знимкы ріжных авторів, найвеце Гриця Майчака.
